Remotie!

“Mijn kwaliteit van leven is er alleen maar op vooruit gegaan!” sprak de voormalige secretaris- directeur van een grote overheidsorganisatie tegen me. Hij was terug gestapt uit die rol en binnen zijn eigen organisatie verder gegaan in een andere functie. “Niet dat iemand me dat heeft gesuggereerd of zo hoor. Ik ben nu 62 en merkte gewoon dat die eindverantwoordelijkheid zwaar drukt iedere dag. Zeker als er (weer) een nieuwe reorganisatie aan komt moet je je afvragen; ben ik wel de juist persoon om die te gaan trekken. De ontwikkelingen gaan nu eenmaal snel.”

Deze kandidaat kreeg erg veel reacties op zijn loopbaanstap: “Niet allemaal even begripvol eerlijk gezegd. Dit onderwerp roept blijkbaar veel op. Aan de andere kant merk ik dat ik nu gewaardeerd word om hele andere kwaliteiten dan eerst. Bovendien ben ik aan de gang met nieuwe energie!”

Eerlijkheid

Bij het maken van een dergelijke stap passen de nodige complimenten en die heb ik hem ook gegeven. Als coach zie ik niet vaak zo veel eerlijkheid. Raar eigenlijk want een ‘stapje terug’ kan mensen vaak een stuk verder brengen. Door een goed beleid rondom generatiemanagement te implementeren kan een andere functie op meerdere gebieden namelijk positief werken. Het biedt mogelijkheden voor de doorstroom van jongere medewerkers en de kwaliteiten van oudere medewerkers blijven behouden.

Eigenlijk gebeuren steeds meer ontwikkelingen in onze maatschappij leeftijdsbewust. Maar hoe zit dat als het op onze baan aan komt? En hoe pas je je aan op die ontwikkelingen? Doe je nog een opleiding, zoek je een nieuwe uitdaging? Als loopbaancoach kom ik eigenlijk twee soorten reacties tegen als het gaat om loopbaanwendingen:

1. Ik houd het echt wel vol, met mij niks aan de hand.
2. Eigenlijk zou ik wel iets anders willen maar ik weet niet goed hoe dat aan te vatten.

In beide gevallen laat je anderen een oordeel vellen en eventueel maatregelen inzetten als het te laat is. Zorgen dat je werkneembaar blijft en zelf de regie behouden over je eigen loopbaan is dus cruciaal!

Taboe

Als het aan komt op demotie schieten we vaak in een kramp, terwijl veranderen van richting heel normaal is, of dat nou opwaarts, zijwaarts of neerwaarts is. Wat jammer en waarom eigenlijk? Waar zijn we bang voor? We hebben er in Nederland zelfs geen normaal woord voor zonder negatieve lading. Vlamingen zijn ons vaak voor om originele woorden te vinden. Bij Tanja Verheyen kwam ik het woord remotie tegen. Dat komt van ‘moveren’ of bewegen. Removeren betekent dus ‘opnieuw bewegen’; mooi toch!

Hoewel removeren zeker niet is voorbehouden aan oudere werknemers (bewegen doen we op iedere leeftijd) , wordt deze groep daar vaak wel mee in verbinding gebracht. Als oudere werknemer wordt je nu eenmaal gewaardeerd om andere kwaliteiten dan vroeger toen je jong was. Die 100 meter loop je echt niet meer in 10 seconden, en nieuwe technologie kost soms ook meer moeite. Maar er staat tegenover dat er veel andere kwaliteiten zijn die herkend worden, zoals geduld, kennis overbrengen, communiceren en inlevingsvermogen. Zo hoorde ik laatst van een ICT bedrijf met veel jongere werknemers dat zij bewust een oudere medewerkers hadden aangenomen om meer rust en overzicht in het team te brengen.

En hoe zit dat met salaris?

Die voormalig secretaris-directeur waarmee ik begon had inderdaad zijn salarisschaal ingeleverd voor een lagere. Makkelijk praten op dat niveau, kun je dan zeggen. Toch ligt dat een stuk genuanceerder dan we geneigd zijn te denken. ‘Geluksprofessor’ Ab Dijksterhuis vertelde laatst tijdens een van zijn inleidingen voor POSG dat geluk niet verder toeneemt als je salaris verder blijft stijgen. Geld gaat snel op aan een extra vakantie of een grotere auto; allemaal kortetermijn motivatoren. Het meer kunnen betekenen in het werk wat je het meest aanspreekt en aan kunt en het meer beschikbaar krijgen van tijd wordt veel meer beleefd als een wezenlijke geluksfactor!

Auteur: Johan Kok, Senior Managing Consultant POSG