Kleur bekennen
Laatst deed ik een koffie, of eigenlijk een thee, met een oud-collega van me. Zij is van Chinese afkomst, hier opgegroeid, academisch geschoold, goeie baan enzovoorts. We hadden het over de discussie van Black Lives Matter.
Laatst deed ik een koffie, of eigenlijk een thee, met een oud-collega van me. Zij is van Chinese afkomst, hier opgegroeid, academisch geschoold, goeie baan enzovoorts. We hadden het over de discussie van Black Lives Matter.
Zij is weliswaar niet black, maar wel uuuh, van Chinese afkomst. En dat moest ze haar hele leven weten. Op school werd ze systematisch en door sommige leraren openlijk onderschat, wat haar veel pijn heeft gedaan en ook verwondering. Verder een goed leven, maar toch.
Ze vertelde bij de thee iets dat me intrigeerde. Een paar jaar terug was ze voor het eerst in China, gewoon op vakantie, ze heeft er geen familie of zo - haar ouders zijn vanuit Indonesië hiernaartoe gekomen. En toen ervoer ze voor het eerst hoe het is om in de massa op te gaan. Op straat, in winkels, restaurants. Iedereen zag eruit zoals zij. Dat was onverwacht heerlijk, dat opgaan in de massa. Voor mij een eye-opener, voor haar ook!
Ik moest denken aan mijn eerste baan bij het GAK, 43 jaar terug. Ik moest naar cursus. Dat was in een hotel in Noordwijk. Ik erheen, zeer op tijd, liep de lounge binnen. Er was nog niemand (let op het woordje ‘niemand!) Aan een tafeltje zat wel een vrouw van Surinaamse afkomst, zo te zien. Ik ging bij haar zitten en we maakten een praatje, slurpten aan onze koffie. Toen druppelden er een stuk of tien (witte) mannen binnen. Ze keken even naar ons om zich vervolgens tot elkaar te wenden, dronken hun koffie staand in een groeiend groepje. Toen posteerde de cursusleider - ook een (witte) man - zich in de deuropening en riep de cursisten op om hem te volgen.
Enfin.
Ik stond op en het groepje mannen keek zo van ’uhh? hoort zij er ook bij?’ Mijn koffiegenoot stond ook op. En toen stond ik zo van ‘uhh, hoort zij er ook bij? Een vroeg lesje in bewustzijn van … tja wat nu ook allemaal speelt. En door mijn oud-collega van Chinese afkomst voel ik nu bijna hoe het voor mijn koffiegenote moet zijn geweest: niet kunnen opgaan in die witte massa, altijd voelen dat je anders bent.
Reacties: 8
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
actiegroepen zitten deels dezelfde mensen, die aansturen op excuses, die vervolgens moeten worden vertaald in geld. Liefst zoveel mogelijk naruurlijk.
Allemaal leuk en aardig, maar ik kan me gewoon niet schuldig voelen over iets wat mijn voorouders hebben uitgevreten dus excuses ga ik daarvoor niet aanbieden.
Ik vrees dat discriminatie een beetje ingebakken zit in de menselijke aard: als je kunt neerkijken op een ander kun je je misschien zelf meer waard voelen of daar voordeel uit halen. Als je kijkt naar de geschiedenis zie dat in vrijwel alle maatschappijen wel een vorm van ongelijkheid, discriminatie en vaak ook vervolging heeft plaatsgevonden.
Discriminatie vind en vond plaats op zo ongeveer alle gronden die je kunt bedenken: religie, geslacht, kleur, ras, seksuele geaardheid, politieke voorkeur, noem maar op.
Slavernij is volgens onze normen niet oké, maar de mensen die zich er vroeger aan bezondigden zijn opgegroeid met heel andere waarden en normen dan wij. Waren ze daarmee slecht ? Waarschijnlijk niet: ze wisten niet beter dan dat mensen met een ander geloof of uit andere delen van de wereld heidenen waren of dom, nauwelijks meer dan dieren.
In hun beleving deden ze misschien juist iets goeds door heidenen te bekeren of ze een bestaan te bieden in de 'verlichte' wereld, ook al was dat als slaaf/slavin.
Uiteraard zijn er veel misstanden geweest, maar wie kun je dat vandaag de dag nog aanwrijven ?
De Romeinen, Fransen, Spanjaarden en Duitsers hebben hier ook regelmatig huis gehouden, maar daar hebben de huidige generaties niets meer mee van doen.
Mensen die beweren een 'trauma' te hebben van het slavernijverleden in hun familie kan ik niet erg serieus nemen, maar als ze het hebben over hedendaagse discriminatie of achterstelling is het uiteraard even iets anders.
Aan de andere kant: in mijn vrienden- en kennissenkring zitten behoorlijk wat mensen van allochtone afkomst, vrijwel allemaal behoorlijk hun zaakjes op orde (huisje-boompje-beestje) en probleemlos meedraaiend in onze maatschappij. Van hen hoor ik niets over deze discussie, sterker nog: het boeit ze eigenlijk niet zo.
Daarmee is mijn - zeer persoonlijke - conclusie dat we te maken hebben met een bijzonder luidruchtige minderheid die slim acteerd door internationaal aandacht op te eisen.
Het zou mensen die met een achterstand ergens aan beginnen sieren als ze óók dat stapje harder zouden lopen, dat wordt heus gezien en gewaardeerd. Ik heb helaas de indruk dat velen het teveel moeite vinden om wat harder te lopen; hard schreeuwen en je hand ophouden is kennelijk net zo bevredigend en minder vermoeiend.
Het is maar wat je ervan maakt.
Goede inbreng.
Met de massamigratie en de komst van totaal andere culturen buiten West Europa, hadden eerst sociologen betrokken moeten worden (Fortuyn was socioloog) en erbij betrokken moeten blijven. Een nationale socioloog. Niet allerlei adviesclubjes en commissies. Er zitten domweg geen sociologen in de politiek en dat bij al die migratie en integratieproblemen.
Hier zijn politici mee gaan lopen op een negatieve manier, te beginnen met PvdA, overgenomen door Nieuw Links destijds, die een snel groeiend, nieuw electoraat wilden winnen, maar hun aloude, de achterdeur uit renden en hun oude electoraat voor racisten en xenofoben uitgemaakte en een pamper beleid volgden bij hun nieuwe electoraat, emancipatie niet meer zo van belang was en mensen hun eigen definities lieten m.b.t. grondrechten. Geen pakkage deal, maar dat cherry pincking werd. Niet verwonderlijk dat tweede- en volgende generatie met dat pamperbeleid nu snel gekwetst voelen en pijn hebben. De kinderen en kleinkinderen van de goed verdienende babyboomers lijken ook wat teveel gepamperd te zijn, maar dan door ouders en vooral die met irreëel idealisme. Geëmigreerde familie van mij, met alle eisen van dien aan kant nieuwe land, hebben dat pamperbeleid voor migrantien in hun nieuwe land niet ondervonden zeg. Keihard aan een baan zien te komen, wat dan ook, en zij daar niet een sociale woning kregen zoals hier. Eerst tijd lang geld verdienen in een nood onderkomen en onderaan de markt iets kopen, zodra eigen deel geld er voor was.
Buiten het feit dat de Nederlandse bevolking massamigratie ongevraagd over zich heen heeft gekregen (elders al uitvoerig op ingegaan) heeft dit zowel op ontvangende bevolking, als met name op de tweede generatie, enorme impact. Hoe groter de culturele verschillen, hoe groter de impact. Regeringen zijn hier destijds buitengewoon nonchalant mee omgegaan en nieuw-links nam de PvdA over en zijn we in de hegemonie van de linkse kerk beland. Wat de bovenste helft, of bovenste laag van de samenleving niet meemaken in hun aangename bubbel, is hoe dit in de straten en buurten gaat in gewone wijken. Dat ervaart de onderste helft en zeker onderste deel, wel. Het beeld op straat van islamitische vrouwen en meisjes is veel orthodoxer geworden. Mensen die hun eigen omgeving in snel tempo van zich zagen vervreemden en in korte tijd een omgekeerde wereld ontstond van tussen 50% en 80%, niet autochtoon. PvdA dacht, oh die hang en drang naar uiterlijke culturele kenmerken, verdwijnt vanzelf. Integendeel! Hoe gedacht wordt over "ongelovigen", de gigantische weerstand tegen een relatie met iemand uit niet eigen kring, is enorm. Dat is ook verslechterd sinds orthodoxie en fundamentalisme, vanuit oliestaten of Turkije, hier een lange arm kregen.
Van dichtbij ook puur racisme meegemaakt zowel vanuit die kant, maar ook Afro-Nederlandse kant in dit opzicht. Het is compleet, excusez le mot, mindfuck, als dit een heel vervreemdende houding voor je is anno 2020. Je gelooft je eigen ogen en oren niet. Je ziet de worsteling van de kandidaat partners met niet-westerse migratieachtergrond, tussen twee culturen en trouwen met iemand van een andere cultuur voor hun familie een big no is. Het vormt een soort schizofrene situatie en die loyaliteit jegens familie zit diep. Het is een verscheurend iets en daarvoor heeft die linkse kerk geen enkel oog. Zo verblind en dat noemt zich progressief, Godgeklaagd. Ook situatie van heel dichtbij, waar gewerkt werd met hoofdzakelijk mensen vanuit een niet-westerse cultuur: pestgedrag, uitdagen, uitproberen, in eigen taal praten etc. en hopen dat de nieuwe collega van een andere (autochtone in dit geval) cultuur, uit zichzelf ophoepelt. Management deed er niks aan. Die hadden primair belang bij die hechte bestaande groep. De autochtone persoon in kwestie was niet zo jong meer en kwam moeilijk aan de bak. Tja, dat hij geen beter werk kon krijgen, kon die niet gooien op racisme. Dat vind ik het hiaat. Wat racisme/discriminatie is en wat zo voelt en het tweede ook meer met een psychologische kant te maken kan hebben. Om racisme of discriminatie te ervaren hoef je dus geen kleur te hebben. Het fanatieke Afro activisme claimt dat uitsluitend voor zichzelf en op een verbijsterende wijze gaat de neo marxistische infrastructuur daar volledig in mee.
Ga eens van een stad naar een dorp in een ander deel van het land. Je mag dan wel autochtoon zijn, maar je bent niet meteen een van hen. Kat uit de boom kijkend. Heb je een kleurtje en psychologisch gevoelig daarvoor, dan denk je al gauw, oh racisme of discriminatie. Pas je daar met jouw persoonlijkheid en pas je je daar een beetje aan, dan ontdooit het op den duur wel, of niet. De kleur is niet alles bepalend, maar je persoonlijkheid en aanpassingsvermogen. Je kunt toch geen recht claimen om geaccepteerd te worden als oude dorpeling, wat je niet bent. Je mag wel verwachten dat je behoorlijk wordt behandeld. Als je sterk in je eigen schoenen staat, claim je geen recht op een gevoel bij jou, dat je tot de oude gemeenschap behoort. Daarmee win je respect. Overal in de wereld, ook in landen van herkomst van mensen uit het Afro activisme, werkt het precies zo binnen culturen of gemeenschappen daar. Geen VN rapporten daarover, of EU rapporten, of CPB rapporten, maar wel die continue kritiek op de autochtone bevolkingsgroep, die the holy people of the planet dienen te zijn van de dogmatische, dominante linkse kerk. In landen van herkomst buiten het Westen zal massamigratie als hier nooit gebeuren. De generatie, na de babyboomers, zijn met al die culturen erbij opgegroeid, als men niet in de duurdere hoofdzakelijk blanke wijken woont en hooguit als het kroost in een stad gaan studeren, dit sterk tegenkomen. In die nog hoofdzakelijke blanke wijken, zullen meer gekleurde mensen komen, die inmiddels ook een goede positie hebben en inkomen. Het is niet te hopen, dat dit, net als binnen sociale woningbouw, mensen uit bepaalde culturen gaan clusteren. Ook hier is veel te weinig op geanticipeerd bij toewijzing sociale woningen en hou je die verscheurdheid tussen 2 culturen, met alle negatieve gevolgen van dien, heel veel langer in stand.
Aan dat activistische wit erger ik mij ook. Wat zijn dat toch voor, denk ik, meer psychologische problemen onder mensen van kleur die daar over vallen? Zij bepalen toch ook zelf hoe zij hun eigen kleur van de huid wensen te noemen. Ik vind het al lastig om te herhalen, als men het zelf heeft over black/zwart en je een scala van schakeringen ziet tussen licht gekleurd en heel donkere huidskleur onder mensen met Afrikaanse roots.
Dat is een gevoelig ding onder die mensen zelf, zoals Oprah Winfrey al eens een taboe doorbrak om dit te bespreken.
Na een levensreddende operatie bij mij zei de chirurg nadien, een stuk laken pakkend:"U was net zo wit als dit laken". Ik ben dus niet wit en als ik dat ben, is het niet best met mij gesteld en laat mij dat wit dus al helemaal niet aanpraten, om dat als mijn huidkleur te benoemen.
Plaats dan als BB écht interessante artikelen over schooladviezen:
https://www.volkskrant.nl/columns-opinie/opinie- …
En net als Ben erger ik me aan het activistische 'wit'. Het is een (ondertussen geslaagde) poging om semantische een gat te slaan tussen blank en zwart. Op deze manier kweek je wat je al deugend zegt te willen voorkomen: een gapend gat tussen bevolkingsgroepen.