Wethouder stapt op om vuilbekkerij

De Sonse wethouder Robert Visser heeft genoeg van de stemmingmakerij die hem te beurt is gevallen rond de sloop van een kerk. ‘Ik heb het idee dat ik in het verkeerde spel ben beland’, zegt de wethouder die eind deze maand vertrekt.

Op het Kerkplein in Son staat de Sint-Petrus’-Bandenkerk. Een kerkgebouw uit 1960, waar de roomse schoonheid niet à la minute vanaf spat. Allerlei erfgoedclubs zien dat anders en vinden de kerk met zijn ‘unieke gevel een hoogtepunt van de naoorlogse architectuurgebonden kunst in Brabant’. Het bisdom Den Bosch en de gemeente zien echter geen plaats meer voor de kerk. Op zondag 3 december leidt bisschop De Korte er de laatste eredienst, waarna de slopers aan het werk kunnen. Op 1 februari krijgt de gemeente de grond van het bisdom.

Vuilbekkerij
‘Verontruste Sonnenaren’ doen nog een wanhopige poging om het tijd te keren. Er is nog steeds gekrakeel over het lot van de kerk, maar politiek is de angel eruit na het vertrek van de lokale partij Dorpsvisie uit de coalitie. De huidige coalitie van Dorpsbelang, VVD en GroenLinks vindt dat het Kerkplein op de schop moet. Geen wolkje aan het politieke zwerk zou je zeggen, maar toch houdt verantwoordelijk wethouder Robert Visser (Dorpsbelang) het voor gezien. Op 24 november trekt hij de deur achter zich dicht. Hij heeft genoeg van de verdachtmakingen en vuilbekkerij door de tegenstanders van de sloop van de kerk.

Dat erfgoedverenigingen een laatste poging ondernamen om de sloop te voorkomen, begrijpt Visser op zich best. ‘Die mensen staan voor hun zaak en ik begrijp hun emotie ook, maar dat moet wel op een zuivere manier gebeuren. Je hebt niet het recht om mensen zwart te maken of te beledigen omdat je het niet met ze eens bent. In de discussie gaat het er ook om hoe je met elkaar omgaat en welke normen en waarden je hanteert.’ En daar liep het volgens de wethouder spaak in Son en Breugel. ‘De kritiek werd persoonlijk; binnen en buiten de raadszaal begon men op de man te spelen. De manier waarop werd gesproken en geschreven, is niet mijn manier van werken. Ik houd van een pittige discussie’, zegt Visser. ‘Maar dan wel op een faire en fatsoenlijke manier. Ik laat mij niet verdacht maken en verrot schelden.’

Politieke cultuur
De bestuurder Visser had het niet alleen verbruid, de mens Visser deugde ook niet. ‘Ik werd als privépersoon in een park uitgescholden omdat ik als wethouder een besluit van de gemeenteraad uitvoer.’ Het debat in de raad werd giftig, er belandden akelige brieven op het gemeentehuis. ‘Het is echt niet zo dat ik bij de eerste de beste tirade het bijltje erbij neerleg. De emmer is langzaam maar zeker overgelopen. Inspraakrondes waarin op de man wordt gespeeld, brieven, mails. In de discussie over het Kerkplein ging het niet meer over de toekomst van Son en Breugel, maar over Visser die opeens bestuurslid bij de BAM was. Ik was een toevallige passant en een fraudeur. Ik woon hier sinds 1991! Waarom willen ze mij kwetsen? Ik weet niet wat het is. Je denkt dat je het van je af kunt laten glijden, maar uiteindelijk doet het je toch wat’, zegt hij. ‘Ik gebruik geen dramatische woorden en ik wil ook geen statement maken, maar de politieke cultuur van nu is de mijne niet.’

Lees het volledige interview in Binnenlands Bestuur nr. 21 van deze week (inlog)