Sprong in het diepe

Het onderwerp van de avond is een mijlpaal in een langslepende kwestie. De exploitatie van het buitenzwembad Olde Vechte in Ommen drukt al jaren op de gemeentebegroting. Inmiddels is de situatie zó nijpend, dat zelfs het sluiten ervan in deze bezuinigingstijd een té dure optie is. Gelukkig is er een alternatief: de gemeente heeft een zelfstandig stichtingsbestuur geworven wat het zwembad met vrijwilligers draaiende moet houden.

De intentie van het raadsdebat is duidelijk: de gemeenteraad sluit het bad liéver niet. ‘Het bad is een basisvoorziening,’ vindt raadslid Theo Katerberg (CDA). ‘Ik ben een groot voorstander van het zwembad,’ zegt ook Dick Remmers (Lokale Partij Ommen). Gerrit de Jonge (Volkspartij Ommen Vooruit) memoreert met weemoed zijn jeugdjaren: ‘Ik herinner me het koude water en de duikplank nog.’

Het betekent niet dat iedereen bij de vrijwilligersoplossing in een hallelujastemming is. De raad ziet nog risico’s. ‘We zouden graag een doorkijk zien hoe de exploitatie van het bad zich ontwikkelt,’ begint Ilona Lagas (VVD). Volgens haar is het nog lang niet zeker dat het bad het ook redt. Ze wijst erop dat het werken met vrijwilligers ook derving van inkomsten betekent. Die zullen immers gratis het bad in mogen. ‘Stel nou dat het bad toch moet sluiten, wordt de stichting er dan niet op aangekeken?’ vraagt Frans van der Morren (CU) bezorgd.

Wethouder Ko Scheele roemt in zijn beantwoording het nieuw-gevonden stichtingsbestuur. ‘Ik ben blij verrast door hun deskundigheid.’ Al erkent hij de risico’s. ‘We weten nog niet hoe de kosten zich ontwikkelen.’ Ook over de inkomsten is onzekerheid. ‘Ze hebben de verwachting op 42.000 euro gezet.’ Dat bedrag is fors lager dan de 98.000 euro die de gemeente zelf jarenlang in de begroting had staan. Volgens de wethouder verdient de stichting de kans.

In de tweede termijn lijkt de raad wat gelaten te reageren op de woorden van de wethouder. ‘We vertrouwen er op dat u nadenkt over hoe het bad in de groene cijfers komt,’ zegt Gerrit de Jonge. ‘We willen het zwembad graag succesvol,’ vindt ook Lagas. Vragen over de zorgen, welke risico’s de ergste zijn of een onderling debat erover blijft bij de raadsleden uit.

Met de de indruk van een ‘een-twee-drie-in-godsnaam’ stemt de raad unaniem voor de overdracht aan de stichting. Hoe ver de raad met de steun aan het bad wil gaan, wordt door niemand uitgesproken. Het maatschappelijk resultaat – het bad – prevaleert boven de risico’s.
Maar met een beetje meer onderling debat hadden die laatste ook… boven water gekomen.