Goedkope afrekening
Noem ze gerust een bevoorrechte generatie. De babyboomers, geboren in het eerste decennium na de Tweede Wereldoorlog, konden rekenen op vrede en groeiende welvaart in de jaren 50, hoger onderwijs voor allen in de jaren 60, riante salarissen voor nieuwe banen in de kennis- en diensteneconomie, goedkope huizen in de jaren 70 en 80 en ten slotte de macht in de jaren 90.
Wie onder een minder gelukkig gesternte geboren is, zou er jaloers van worden. Journalisten Paul van Liempt (1962) en Paul van Gessel (1965) zijn dat. In de inleiding van Bye bye babyboomers maken ze er geen geheim van dat venijn hen dreef tot het samenstellen van een boek over de nu gefortuneerde groep 60-plussers die, zo beweren ze, in dit land nog altijd aan de touwtjes trekken.
Het duo vroeg een aantal auteurs uit diverse maatschappelijke domeinen een bijdrage te schrijven. Bijna allemaal ‘post-babyboomers’ en bijna allemaal even zuur jegens de benijde generatie als Van Liempt en Van Gessel. De babyboomers krijgen er ongenadig van langs.
Ze neukten er maar wat op los, schopten keet aan de universiteiten, holden het hoger onderwijs uit met de zogeheten democratiseringsgedachte (nivellering) en bureaucratiseerden het met inspraakorganen. Op dezelfde manier is ook het lager en middelbaar onderwijs vernaggeld. De babyboomers hebben de aardgasbel in Slochteren schaamteloos opgesoupeerd en maximaal geprofiteerd van de verzorgingsstaat die hun ouders met bloed, zweet en tranen hadden opgebouwd. En zo kunnen we nog even doorgaan.
De babyboomers zijn een club verwende opportunisten en egoïsten, die nooit rekening hebben gehouden met de generaties na hen en die ook in de herfst van hun leven van geen wijken willen weten. Ze hebben de verzorgingsstaat onbetaalbaar gemaakt, maar weten het door hun (electorale) macht zo te draaien dat ze zelf geen last hebben van de gevolgen, zoals aantasting van de pensioen- en AOW-rechten en de hypotheekrenteaftrek.
De auteurs slaan wild om zich heen, niet gehinderd door de historische context waar je als individu nu eenmaal mazzel of domme pech mee kunt hebben. De verdiensten van de babyboomgeneratie worden verzwegen of weggemoffeld in bijzinnen. Maar je kunt bijvoorbeeld moeilijk overeind houden dat de tweede feministische golf geen doorbraak is geweest voor de positie van vrouwen op de arbeidsmarkt. Zelfs al zou het waar zijn dat de meesten zich, onder het mom van zelfontplooiing, verschalken in ‘knusse parttimebaantjes’, zoals journaliste Mirjam van Immerzeel schrijft.
Gelukkig bevat het boek ook evenwichtiger bijdragen. Zoals de oorspronkelijke karakterisering van de babyboomgeneratie door hoogleraar ethiek Frits de Lange en het betoog van Martin Pikaart, voorzitter van Alternatief voor Vakbond, die overtuigend aantoont waar het spaak loopt met de pensioenfondsen en de rol van de traditionele vakbonden daarin. Zo hadden we er meer willen lezen.
Linda van Tilburg is journalist en post-babyboomer.
Paul van Liempt en Paul van Gessel: Bye bye babyboomers, Business Contact, Amsterdam, 2010, ISBN 9789047003281, 176 pagina’s, € 19,95.
Vergeet dat de babyboomers hard moesten werken.
Zwaar werk hadden balen van 50 kg bij houten ladder op en stenen met de hand en op de schouders bij trapje op.
Stijgers van boomstammen moesten maken.Rollen lood van 100kg moesten verschouwen.En mogen de techneuten ook als ze ouder worden een iets gemakkelijker baan krijgen ,hebben hun rug al gesloopt in het verleden.Nee Paul is erg voorbarig met zijn uitspraken .Laat hem eerst maar 40 jaar harder werken!!!!!
Dan praten we wel weer.