Dikke pech

En dan is het onderwijs vaak een sector waar al snel naar gekeken gaat worden. Onderwijs is nu eenmaal een grote kostenpost en derhalve zijn er dus ook relatief grote bezuinigingen te behalen. Dat schiet lekker op! Maar het zijn uitsluitend resultaten die op korte termijn de balans er goed uit laten zien. Als je kijkt wat de gevolgen van veel bezuinigingsmaatregelen zijn op lange termijn, dan krijg je vaak een heel ander beeld. Bijkomend probleem hierbij is dat bezuinigingen op het ene departement soms pas na jaren een verhoging van de kosten op een ander departement veroorzaken. Het verband tussen oorzaak en gevolg is dan niet altijd duidelijk.

Eén van de sectoren die vooral met die verhoging van de kosten in de toekomst te maken krijgt als gevolg van de beslissingen die nu worden genomen, is de gezondheidszorg.

Want het is nu heel makkelijk om te bezuinigen op het lichamelijk onderwijs op de basisschool, om schoolzwemmen af te schaffen en om in bouwplannen minder ruimte in te plannen voor speelgelegenheid voor kinderen. Het gevolg is een serie van kleine, marginale bezuinigingen. Tel uit je winst. Dat over kortere of langere tijd hiervoor een gigantische rekening moet worden betaald, wordt voor het gemak maar even vergeten. Want minder gymnastiek, zwemmen en spelen staat gelijk aan minder bewegen door kinderen. En omdat zeker wat bewegen betreft ‘jong geleerd, oud gedaan’ is, kan je wachten op de problemen. Voeg hierbij dat kinderen tegenwoordig door de (spel)computer en televisie toch al minder bewegen. Juist op school zouden zij daarom volop kennis moeten kunnen maken met sport, spel en beweging. 

Te weinig beweging geeft een verhoging van de kans op overgewicht of obesitas met de vaak daarbij horende gewrichtsklachten, geeft meer suikerziekte en zal het aantal mensen dat lijdt aan hart- en vaatziekten doen stijgen. U kunt zelf misschien wel uitrekenen welke kosten dit allemaal met zich mee zal brengen. Maar ja, met die kosten worden we pas over jaren geconfronteerd, dus dat is politiek gezien niet interessant. Dat mag nu niet het nemen van maatregelen in de weg staan.

Ik heb altijd geleerd dat politiek bedrijven vooruit zien is. Ik ben bang dat veel politici onder druk van de crisis opeens erg veel last hebben van bijziendheid. En dat ook nog eens helemaal niet erg vinden. Als je niet kunt/wilt zien wat er in de toekomst gaat gebeuren, dan hoef je je daar ook niet druk over te maken. Dat de kinderen van nu de dupe worden van die bijziendheid is jammer. Zij krijgen niet alleen te maken met de lichamelijke klachten die het gevolg zijn van de beslissingen die nu genomen worden. Zij moeten ook nog eens de hoge kosten die hiermee samenhangen op gaan brengen.

De kinderen van nu hebben gewoon pech. Dikke pech.

Aysel Erbudak
Voorzitter van de Raad van Bestuur van het Slotervaartziekenhuis