Actualiteiten wob - Vertrekregeling en geheimhouding

Mr. F.I.M. (Fatou) Tevette

Capra heeft al eerder geschreven over verzoeken op grond van de Wet openbaarheid van bestuur (Wob) ter zake van individuele personele kwesties respectievelijk vertrekregelingen. Een vertrekregeling afgesproken met een individuele ambtenaar is een bestuurlijke aangelegenheid, dus openbaarmaking is aan de orde, tenzij er een weigeringsgrond is op grond van de Wob.

Een afspraak tussen partijen dat de inhoud van een vertrekregeling geheim blijft, merkt de bestuursrechter niet aan als een terechte weigeringsgrond.

 

Eerbiediging persoonlijke levenssfeer

Uit een recente uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (ECLI:NL:RVS:2014:3559) vloeit het volgende voort. In die zaak was verzocht om openbaarmaking van een vertrekregeling op grond van de Wob. Het bevoegd gezag was gedeeltelijk tot openbaarmaking overgegaan. Voor een deel was openbaarmaking afgewezen met toepassing van artikel 10, lid 2, aanhef en onder e Wob, te weten eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer. Uit eerdere uitspraken van de bestuursrechter volgt dat waar het gaat om het beroepshalve functioneren van ambtenaren slechts in (zeer) beperkte mate een beroep kan worden gedaan op het belang van eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer.

Openbaar maken van vertrekregelingen

Het bevoegd gezag heeft in de hiervoor bedoelde uitspraak geweigerd de volgende informatie te openbaren met een beroep op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer: de naam en adresgegevens van de ambtenaar, de inhoud, hoogte en gevolgen van de overeengekomen regeling, de naam van de praktijk van die ambtenaar, de wijze waarop inkomsten uit arbeid of bedrijf op de uitkering in mindering worden gebracht, de toegekende vergoeding voor kosten rechtsbijstand, het op de regeling van toepassing zijnde hoofdstuk van de rechtspositieregeling, de naam van de huisaccountant en de naam van de raadsman van de voormalig ambtenaar. De rechtbank oordeelt dat het bevoegd gezag met toepassing van artikel 10, lid 2, aanhef en Wob mag weigeren de adresgegevens van de ambtenaar, de inhoud, hoogte en gevolgen van de overeengekomen regeling, de naam van de praktijk van die ambtenaar, de wijze waarop inkomsten uit arbeid of bedrijf op de uitkering in mindering worden gebracht en de toegekende vergoeding voor kosten rechtsbijstand openbaar te maken. De rechtbank oordeelt echter dat het bevoegd gezag  niet in redelijkheid kan weigeren de naam van de voormalig ambtenaar in de adressering, het op de regeling van toepassing zijnde hoofdstuk van de rechtspositieregeling, de naam van de huisaccountant en de naam van de raadsman van de voormalig ambtenaar te openbaren. 

De Raad van State gaat nog een stap verder. De Raad vindt het te ver gaan om aan te nemen dat het belang van de persoonlijke levenssfeer niet zwaarder kan wegen dan het belang van openbaarmaking, als het gaat om een Wob-verzoek dat ziet op financiële verstrekkingen aan een ambtenaar. Maar de Raad overweegt dat vertrekregelingen regelmatig tot maatschappelijke discussies leiden en acht het belang van openbaarmaking van zulke regelingen daarom groot. Het bevoegd gezag moet volgens de Raad per aangelegenheid/onderdeel een belangenafweging maken. De Raad concludeert vervolgens dat ook de relatieve hoogte van de ontslaguitkering, de periode waarover de uitkering zal worden verstrekt, de pensioenregeling, de wijze waarop inkomsten uit arbeid of bedrijf op de uitkering in mindering worden gebracht en de ziektekostenregeling openbaar gemaakt moeten worden. Hierbij acht de Raad wel van belang dat in de bedoelde passages nagenoeg geen concrete bedragen zijn genoemd en ook geen andere concrete bedragen zijn af te leiden.

Gelet op deze uitspraak is voorshands aan te nemen dat een vertrekregeling (voor een groot deel) openbaar gemaakt moet worden als er sprake is van een Wob-verzoek. Dit kan overigens wel iets anders liggen als bijvoorbeeld sprake is van geheimhouding ingevolge de Gemeentewet, de Provinciewet of de Wet gemeenschappelijke regelingen.