Een kleine groep veelplegers blijkt onbehandelbaar, aldus het recent verschenen onderzoek naar veelplegers. Deze groep veelplegers stelt hun omgeving en de betrokken hulpverleners voor vrijwel onmogelijke opgaven. Geen interventie, of dit nu psychische hulp of tijdelijke detentie is, biedt structureel soelaas. Hierdoor vormen zij een bedreiging voor de veiligheid van de burger. De maatschappelijke problemen die dit type veelpleger veroorzaakt kunnen alleen worden beperkt als de partijen goed geregisseerd hun interventies inzetten, aldus een van de conclusies van het onderzoek. Het onderzoek is op initiatief van Platform31 uitgevoerd door TNO, de Hogeschool Leiden, de universiteit van Sheffield, het LUMC en de steden Rotterdam en Leiden.
Het type veelpleger waarop het onderzoek zich richt heeft veelvoudige problemen die dikwijls hun oorsprong vinden in langdurige, ernstige emotionele verwaarlozing en mishandeling in de jeugd. Vaak is er sprake van verslaving en persoonlijkheidsstoornissen in combinatie met een verstandelijke beperking. Zelfverwaarlozing, het mijden van zorg en problemen met agressie komen hier nog bij. De maatschappelijke kosten* van deze groep zijn aanzienlijk. Bovendien heeft dit type veelpleger al een lang strafrechtelijk en hulpverleningscircuit achter de rug. Een belangrijke reden voor deze intensieve zorg is dat deze veelplegers de soms toch al complexe samenwerking tussen de ketenpartners onder druk zetten door hun problemen op anderen te projecteren. Betrokken professionals moeten stevig in hun schoenen staan en open met elkaar communiceren om effectieve interventie mogelijk te maken.
Uit het onderzoek blijkt verder dat de domeinen van zorg en justitie slecht op elkaar aansluiten – qua organisatiecultuur en -structuur en ook qua mogelijkheden om in te grijpen. De zorg verwacht soms van justitie dat zij ingrijpt, maar die heeft daarvoor geen strafrechtelijke basis, en dit geldt ook omgekeerd waardoor een effectieve samenwerking wordt belemmerd. Ondanks deze problemen is een effectievere aanpak mogelijk. De veiligheidshuizen bieden hiervoor een platform. Naast een gemeenschappelijke visie, de korte communicatielijnen en de casusregie die de veiligheidshuizen bieden, geven zij ook ruimte aan creatieve, eigenzinnige professionals die vaak de doorslag geven in de zorg voor deze moeilijke groep.
1. Een weerbarstige groep van zeer actieve veelplegers
2. Actieonderzoek naar de aanpak van veelplegers
3. De aanpak van veelplegers in Rotterdam en Leiden
4. Onmogelijke levens
5. Botsende logica’s
6. De eigenzinnige professional
7. Het coördinatievraagstuk
8. Discussie
9. Literatuur
Onderzoekers
Het type veelpleger waarop het onderzoek zich richt heeft veelvoudige problemen die dikwijls hun oorsprong vinden in langdurige, ernstige emotionele verwaarlozing en mishandeling in de jeugd. Vaak is er sprake van verslaving en persoonlijkheidsstoornissen in combinatie met een verstandelijke beperking. Zelfverwaarlozing, het mijden van zorg en problemen met agressie komen hier nog bij. De maatschappelijke kosten* van deze groep zijn aanzienlijk. Bovendien heeft dit type veelpleger al een lang strafrechtelijk en hulpverleningscircuit achter de rug. Een belangrijke reden voor deze intensieve zorg is dat deze veelplegers de soms toch al complexe samenwerking tussen de ketenpartners onder druk zetten door hun problemen op anderen te projecteren. Betrokken professionals moeten stevig in hun schoenen staan en open met elkaar communiceren om effectieve interventie mogelijk te maken.
Uit het onderzoek blijkt verder dat de domeinen van zorg en justitie slecht op elkaar aansluiten – qua organisatiecultuur en -structuur en ook qua mogelijkheden om in te grijpen. De zorg verwacht soms van justitie dat zij ingrijpt, maar die heeft daarvoor geen strafrechtelijke basis, en dit geldt ook omgekeerd waardoor een effectieve samenwerking wordt belemmerd. Ondanks deze problemen is een effectievere aanpak mogelijk. De veiligheidshuizen bieden hiervoor een platform. Naast een gemeenschappelijke visie, de korte communicatielijnen en de casusregie die de veiligheidshuizen bieden, geven zij ook ruimte aan creatieve, eigenzinnige professionals die vaak de doorslag geven in de zorg voor deze moeilijke groep.
Inhoudsopgave
Voorwoord1. Een weerbarstige groep van zeer actieve veelplegers
2. Actieonderzoek naar de aanpak van veelplegers
3. De aanpak van veelplegers in Rotterdam en Leiden
4. Onmogelijke levens
5. Botsende logica’s
6. De eigenzinnige professional
7. Het coördinatievraagstuk
8. Discussie
9. Literatuur
Onderzoekers