De voorgestelde systematiek voor de marktordening van de warmtesector onder de Wet Collectieve Warmtevoorziening (hierna: Warmtewet 2) is, op zichzelf, een verbetering ten opzichte van de huidige, gefragmenteerde regulering van die sector. In aanvulling daarop moet echter worden nagedacht over een aanvullend instrumentarium voor de realisatie en financiering van nieuwe warmteprojecten, d.w.z. (duurzame) warmtebronnen en warmtenetten. Dat is vooral nodig om het draagvlakrisico, volloopen bronrisico in warmtenetprojecten in te beperken en daarmee projecten financierbaar te krijgen. Een aanvullend financieringsinstrumentarium is daarmee een onmisbare schakel om tot uitvoering te komen en de beoogde groei van collectieve, gebouwoverstijgende warmtenetten en duurzame warmtebronnen te realiseren. In deze discussion paper werken wij twee denkrichtingen voor een aanvullend instrumentarium uit, om zo de gedachtenvorming daarover een impuls te geven.
Inhoudsopgave
Inleiding
Projectrisico's
Aanvullend instrumentarium: krachtenbundeling biedt basis voor krachtige publiek-private samenwerking
I Regionaal Warmtebeheer Bedrijf
II Garantiefaciliteit met een nationale uitvoeringsorganisatie
Hoe nu verder?
Tot slot
BIJLAGE: Aandachtspunten die nadere uitwerking behoeven
- Welke problemen lost Regionaal Warmtebeheer Bedrijf op?
- Welke problemen lost een aanvullend financieel instrumentarium op?