'Ik ben een burger van de Europese Unie'

'Ik woon in Nederland sinds 2001. In het jaar daarvoor heb ik in Polen Nederlands geleerd. In Nederland ben ik eerst een hbo-opleiding gaan doen. In Polen had ik politicologie gestudeerd, maar het leek me de beste start in een nieuw land om er een opleiding te volgen. Ik heb altijd bij de overheid willen werken. Daarom heb ik, na eerst anderhalf jaar in dienst te zijn geweest bij de Poolse ambassade in Nederland, gesolliciteerd als trainee bij de provincie. Dat ik Poolse ben, is tijdens de selectieprocedure niet als potentieel probleem ter sprake gekomen.

'Ik heb me nooit allochtoon gevoeld en ben nooit als zodanig bejegend. Ik ben een Poolse die in Nederland woont en werkt, een burger van de Europese unie. Wel is het thema "Polen" regelmatig onderwerp van gesprek. Toen ik net in Nederland was, waren mensen louter verrast en geïnteresseerd als ze hoorden waar ik vandaan kwam. Inmiddels is "Polen" een beladen begrip geworden. Als mijn collega's iets in de krant lezen over Polen, bijvoorbeeld over de spreekwoordelijke busjes met Poolse arbeiders, vragen ze naar mijn mening. Ik voel me daardoor niet persoonlijk aangesproken, vind het juist leuk om erover te discussiëren.

'Wat de werkcultuur betreft, zie ik geen grote verschillen tussen Polen en Nederland. Behalve dat de Poolse overheid formeler is. Men hecht daar meer aan hiërarchie en titels. In mijn contacten met internationale gasten, of als we zelf op werkbezoek in het buitenland zijn, ben ik extra alert op dit soort cultuurverschillen. De sfeer bij de provincie is gemoedelijk. Collega's nemen tijd voor elkaar, er is persoonlijk contact. Daar voel ik me bij thuis. Zo is het in Polen ook, buiten werksituaties dan. Misschien komt dat voort uit de katholieke cultuur van Brabant en Polen.