Geluidszonering

Net boven Hoogeveen ligt het gehucht Stuifzand. Aan de zuidelijke rand vertoont de bebouwing van het dorpje een diepe inham. Op dit braakliggend stuk grond ziet de gemeente graag twee vrijstaande woningen verrijzen. B en W geven daarvoor aanvankelijk een bouwvergunning af.

Maar als Henk Dorresteijn (gefingeerde naam) daartegen bezwaar maakt, omdat deze nieuwbouw niet past in het bestemmingsplan, weigert het college de vergunningen alsnog. Op advies van de bezwarencommissie.

Wanneer de gemeenteraad het bestemmingsplan Stuifzand actualiseert, komt er alsnog een woonbestemming voor de inham. Ook dit stuit op weerstand bij Dorresteijn, die volgens zijn juridisch adviseur Chris Lubben speciaal voor zijn rust vanuit de Randstad naar Drenthe is verhuisd. Dorresteijn ziet de bouw van twee woningen achter zijn achtertuin als een inbreuk op zijn privacy en een aantasting van de natuur.

Bij B en W en de provincie maken zijn argumenten tegen de nieuwbouw geen indruk. En in beroep wuift ook de Raad van State deze grotendeels weg. De gemeenteraad is nu eenmaal bevoegd om een bestemmingsplan te wijzigen. Maar op één punt moet de hoogste bestuursrechter Dorresteijn gelijk geven. Twee kilometer verderop ligt het vliegveld Hoogeveen. Om klachten van bewoners te voorkomen heeft het rijk een geluidszone aangewezen waarbinnen geen huizen mogen worden gebouwd. De beoogde nieuwbouw en de bestemming ‘woondoeleinden’ met ‘tuin’ vallen inderdaad binnen de verboden zone.

Bij de vertaling van de zoneringskaart naar het bestemmingsplan heeft de gemeenteraad weliswaar enige beleidsvrijheid. Maar die vrijheid is volgens de Raad van State bedoeld om te voorkomen dat een geluidscontour dwars door bestaande of geprojecteerde bebouwing komt te lopen. Door dit deel van het plan geheel buiten de medebestemming ‘geluidszone’ te houden, heeft de gemeenteraad deze marge echter overschreden. En daarom hadden Gedeputeerde Staten het bestemmingsplan ook niet mogen goedkeuren.

De Raad van State voegt er nog aan toe dat de gemeente bij de vertaalslag de digitale plaatsbepalingsgegevens van het ministerie van Vrom had moeten gebruiken. Die opmerking wekt verbazing bij B en W van Hoogeveen. In het vooroverleg over de wijziging van het bestemmingsplan heeft Vrom er namelijk niets van gezegd. ‘Voor de gemeente was er dan ook geen aanleiding om de geluidszone op een andere manier in het plan op te nemen’, zegt woordvoerster Henriette Bandell.

Nu de Raad van State zich voor het eerst heeft uitgesproken over de beleidsvrijheid bij de vertaling van een geluidszoneringskaart weet de gemeente hoe ver zij kan gaan. Bandell: ‘De gemeente komt op termijn met plannen om de bouw van de twee woningen alsnog mogelijk te maken.’ Dorresteijns adviseur Lubben: ‘In het bestuursrecht is een overwinning zelden definitief.’