Dorpskermissen in de verdrukking

Zomertijd? Kermistijd! Maar hoe lang nog? Kleine gemeenten kunnen hun kermis alleen van de ondergang redden als ze zich actief inzetten voor een randprogramma, zegt kermisvoorman Atze Lubach. 

Randactiviteiten

‘In de dorpen moeten dorpsbewoners samen met exploitanten zorgen voor randactiviteiten. Een clown die ballonnen modelleert of een dj in een kroeg, vuurwerk of een lasershow, een kindermiddag of een ouderenmiddag’, aldus de voorzitter van de Nationale Bond voor Kermisbedrijfhouders BOVAK. ‘Zonder draagvlak kun je geen kermis laten draaien in een dorp waarvan de inwoners met het grootste gemak naar een grotere buurgemeente gaan, waar wel een florerende kermis is.’

In de verdrukking

Op veel kleine en grote kermissen ‘ligt gelukkig nog steeds een boterham’, maar die komen volgens de kermisvoorman steeds meer in de verdrukking. Atze Lubach: ‘Door de herinrichting van de schaarse openbare ruimte in Nederland staat het arbeidsterrein van onze kermisbedrijfshouders onder druk. De centra van de dorpen en steden moeten duurzamer, groener en gezelliger, en wij staan van oudsher, anders dan in Duitsland, in het centrum. Er is minder ruimte voor de kermis. Alleen: wij komen niet meer met een klein opbouwtentje zoals vroeger, maar met steeds grotere apparaten omdat het publiek dat van ons verlangt. Het moet groots en spectaculair. Die discussie over de beschikbare ruimte voor de kermis hebben we met 350 gemeenten.’

Rijdende School

Het blijft niet bij de verdrukking van het werkterrein voor de kermisbedrijfshouders, zegt Lubach. Ook de leefomgeving van de kermisexploitanten wordt ingeperkt. ‘Wij nemen alles mee: onze salonwagens en onze gezinnen. Dat is onze cultuur. Als wij komen, hebben we dus meer ruimte nodig dan alleen de attractieruimte. Dat is één. Twee: met de gezinnen rijdt de school mee. We hebben in Nederland een uniek onderwijssysteem voor de reizende beroepsbevolking. De Stichting Rijdende School heeft twaalf grote trailers en bestelbussen. Als de kermisgezinnen noodgedwongen hun kinderen ergens anders laten omdat er geen ruimte in het dorp of in de stad is, dan gaat de Rijdende School ook ter ziele.’

Kwalijke rol horeca

Ook kan Lubach kwaad worden om de (kwalijke)rol van de horeca als de kermis in een dorp of stad neerstrijkt. ‘De horeca wil tijdens de kermis iedere centimeter buiten de deur benutten. Het gaat alle perken te buiten. We liggen wekelijks in de clinch met de horeca en zijn aan veel strengere regels gebonden. En ze betalen op geen enkele manier mee aan het feestje, hè? Als het na middernacht misgaat, dan heeft de kermis het misdaan, terwijl die dan allang dicht is en de rottigheid van de horeca komt.’

Gespannen huwelijk

En dus komt bij iedere ‘evaluatie’ van de kermis, ook in Oisterwijk, het ‘gespannen huwelijk’ van de kermis met de horeca ter sprake. BOVAK-voorzitter Atze Lubach: ‘Die evaluaties leveren te weinig op. Gemeenten accepteren het agressieve ondernemen van kermisexploitanten terecht niet en dat zouden ze van horecaondernemers ook niet moeten doen. De cafés blazen ons weg met hun 135 decibellen. Ga naar 75 decibel voor iedereen. Wil je meer terras? Dan pachten. Promotie? Meebetalen, het is ook jullie feestje. Gemeenten zouden iedereen gelijk moeten behandelen.’

Lees het hele verhaal over de dorpskermissen deze week in BB14 (inlog).