‘Open’ licenties te kust en te keur

Het Open Source Initiative heeft nog geen echte dam durven opwerpen tegen de wildgroei in open-sourcelicenties.

De vele verschillen in licentievoorwaarden worden in toenemende mate als de achilleshiel van open-sourcesoftware beschouwd. Het Open Source Initiative, dat waakt over de zuiverheid van open-sourcelicenties, belastte om die reden april vorig jaar al een werkgroep met de taak om de bestaande open-sourcelicentievormen te inventariseren en een onderscheid aan te brengen tussen aanbevolen, af te raden en andere open-sourcelicenties.

Voor het uitspreken van een dergelijk duidelijk oordeel zijn de commissieleden van het License Proliferation Committee in hun concept-eindrapport echter teruggeschrokken. “Verschillende bedrijfsmodellen stellen uiteenlopende eisen; je zult daarom [op het gebied van licenties] enige flexibiliteit moeten behouden”, gaf commissielid Diane Peters tegenover web–magazine eWeek als verklaring. Daarom is gekozen voor een meer beschrijvende categorisatie.
Wel heeft de commissie een opsomming gemaakt van negen ‘veelgebruikte of door een sterke gemeenschap ondersteunde’ licenties opgesteld die men als lijstje aanraders zou kunnen zien. De meest opvallende entrees in die lijst zijn de Common Development and Distribution License en de Common Public License van respectievelijk Sun en IBM. Tevens is een lijst van eveneens negen licentievormen opgesteld die volgens de commissie zoveel overlap met populairdere varianten vertonen dat ze feitelijk overbodig zijn.
Daarnaast onderscheidt de commissie nog 41 andere open-sourcelicenties. Daarvan krijgen 24 het etiket ‘niet herbruikbaar’, wat wil zeggen dat die zo specifiek zijn voor een product of leverancier dat ze sowieso niet voor gebruik in een andere setting in aanmerking komen. In deze categorie plaats de commissie onder andere de open-sourcelicentievarianten van Apple, Computer Associates, IBM, Novell, Sun en Sybase. Verder vond de commissie nog drie ‘special purpose’-licenties; vijf niet te categoriseren licentievormen die om die reden het etiket ‘overige’ kregen, vier licenties die nog wel rondwaren, maar waarvan nieuwere versies bestaan, en vijf varianten die inmiddels door de opstellers teruggetrokken zijn.
In principe is het nu aan het Open Source Initiative om verdere invulling te geven aan de bevindingen van zijn proliferatiecommissie. Daarnaast is een project opgestart dat een web–wizard wil ontwikkelen waarmee belanghebbenden de open-sourcelicentievorm kunnen selecteren die het best bij hun bedoelingen past. (Jelle Wijkstra)