Mystery Burger: Een rekbaar begrip

Mensen die zeggen dat de gemeenteraad er niet toe doet, zijn nog nooit in een raadszaal geweest. Althans, niet in Nijkerk en al helemaal niet op deze donderdagavond. De Nijkerkse raadsleden hebben wel degelijk in de gaten voor wie ze vergaderen. En zijn bereid hun eigen regels daar voor te breken.

Al een tijdje kwakkelt het in dorpje Nijkerkerveen, een van de kernen in de gemeente. Een haalbare business case voor een dorpshuis blijkt maar lastig. De gezamenlijke voorzieningen uit Nijkerkeveen – verenigd in het Centraal Overleg Voorzieningen (het COV) – komen voor een plan zes-en-een-halve ton tekort. Voor het college de aanleiding om er een streep door te zetten en dan maar slechts de sporthal en het zaaltje van de muziekvereniging op te knappen.
  Over dat collegevoorstel zijn alle fracties kort: dat is niks. ‘Het is geen goede vervanging van het voorstel van het COV,’ concludeert Cisca van Drie (CDA). ‘Als we zo doorgaan, is Nijkerk geen eigen dorp meer,’ meent ze. ‘Niets doen is geen optie,’ voegt VVD’er Niels Staal later toe. Het dorp zou er niet leefbaar door worden, vindt ook Wim Oosterwijk (ChristenUnie/SGP). ‘Als we zo doorgaan, wonen er over tien jaar geen kinderen meer in Nijkerkerveen,’ illustreert hij pregnant.
  Deze drie coalitiepartijen hebben samen een motie opgesteld. Die is, om het met een understatement te zeggen, geen vodje. De motie is twee volle kantjes en heeft met alleen al het dictum van twaalf bullet points meer weg van een initiatiefvoorstel.
  In de motie gunnen de indieners het COV extra tijd om tot een haalbare exploitatie te komen. Ook zal de gemeente de kapitaalslasten betalen. En als het ’t COV het tóch niet lukt de begroting sluitend te krijgen, is de gemeente – onder voorwaarden – bereid nog eens mee te kijken. Tenminste, dat zegt de motie. Die afspraken staan haakt op het kader wat de gemeenteraad nog geen anderhalf jaar geleden zelf heeft vastgesteld.
  Ondanks de forse meerderheid voor de motie, is het debat nog niet helemaal over. Vooral de Lokale Partij twijfelt aan de hardheid van de voorwaarden. ‘Zijn het nou eisen of wensen?’ vraagt fractievoorzitter Aart Klompenhouwer in een interruptie. Raadslid Antoinette de Bruin (PRO21) is bang voor een precedent. ‘Welke boodschap geven we er mee naar andere dorpshuizen?’
  Volgens wethouder René Windhouwer heeft het college gedaan wat het kon. ‘Realiseert u zich dat u met deze motie uw eigen kaders oprekt.’ Volgens de bestuurder heeft hij zich aan de afspraken gehouden. Pas nu de raad zelf een uitzondering voorstelt, zijn de mogelijkheden groter.
  Als de indieners zich hebben uitgesproken over de hardheid van de voorwaarden en het voorkomen van het precedent, wordt de coalitie-motie unaniem aangenomen. De kaders van het voorzieningenbeleid worden ‘even’ opgerekt om het dorpshuis een tweede kans te gunnen.
  ‘De raad is wel op de stoel van het college gaan zitten,’ observeert Antoinette de Bruin de ingreep. Dat is waar. Er zijn vast meer koninklijke en sierlijkere wegen om tot dit besluit te komen. Maar uiteindelijk heeft de raad een weloverwogen en invoelbaar besluit genomen voor de toekomst van Nijkerkerveen en haar inwoners. En dat mag ook wel eens worden gezegd.
  John Bijl