Utrecht vindt noodplan woningbouw kansloos

'Gemakzuchtig en redelijk kansloos'. Zo kwalificeert de Utrechtse wethouder Paulus Jansen (wonen, RO) het woensdag gepresenteerde noodplan woningbouw van de vereniging voor projectontwikkelaars NEPROM. ‘Ik spreek de voorzitter vaak, maar nu lijkt hij zijn hand te overspelen’.

Noodplan woningbouw

De NEPROM trad vanmorgen naar buiten met een noodplan om de oververhitte woningmarkt in Nederland te laten afkoelen door 30.000 extra nieuwe huizen per jaar te bouwen. Momenteel komen er jaarlijks rond de 50.000 nieuwbouwwoningen bij, terwijl de vraag boven de 80 duizend ligt. Mede daardoor dreigen huizen onbetaalbaar te worden voor veel mensen.Het noodplan voorziet in het sterk terugdringen en opschorten van het aantal gemeentelijke bezwaarprocedures, het vlotter aanwijzen van grote bouwlocaties en minder bemoeienis van gemeenten bij het bepalen van welk type woning gebouw per locatie waar gebouwd mag worden. De NEPROM spreekt van stroperige procedures, onderbezette gemeenten die te vaak aanvullende eisen stellen aan bouwprojecten en die de urgentie van meer woningen niet zouden inzien.

Klassieke bouwlobby

Wethouder Jansen noemt de aanname dat er binnensteeds te weinig ruimte is om te bouwen ‘onzin’. Hij spreekt van een ‘klassieke bouwlobby voor grote locaties midden in het weiland’. Weinig omwonenden, relatief veel ruimte, makkelijk eenvormig huizen bouwen en snel geld verdienen. ‘In Utrecht bouwen we echter 5 duizend woningen per jaar in stedelijk gebied. Mensen die naar Utrecht komen willen juist in de stad wonen, met alle voorzieningen. Anderen die liever een groter tuin hebben komen in de omliggende regio aan hun trekken. We laten zien dat we ruimte genoeg hebben mits je verstandig en met respect voor de buurt en omwonenden bouwt’.

Voorkom rechtszaken, win tijd

En daarmee komt hij bij het punt van de stroperige bezwaarprocedures. ‘Niet de procedures zijn traag, het loopt vast als er geen draagvlak is en mensen dus bezwaar gaan aantekenen, omdat ze zich niet gehoord voelen. Juist via zorgvuldige procedures kun je de potentiële bezwaarmakers al in een vroeg stadium bij het project betrekken. Daarmee voorkom je een gang naar de rechter en win je heel veel tijd.’ Uitbreiden van de capaciteit van de Raad van State zoals de NEPROM voorstelt is voor Jansen dan ook niet onmiddellijk noodzakelijk. ‘Je moet zorgen dat de mensen daar niet heengaan. Dat doe je juist niet door de procedures op te schorten.’

Blijvende bemoeienis

Ondanks de oproep daartoe van de NEPROM denkt Jansen er niet over om zich minder met de regulering van het aanbod te gaan bemoeien. Als wethouder voor de SP ziet hij het als zijn taak om de mix tussen sociale woningbouw, middel-dure huizen en ‘huizen van boven de vier ton’ streng te bewaken. Hij wijst op het verschil in belangen tussen de ontwikkelaars en het stadsbestuur: ‘Zij willen geld verdienen, wij willen zorgen dat onze inwoners binnen hun budget een fatsoenlijk huis naar hun keuze kunnen vinden.’

Kleine kans

Al met al acht de wethouder de kans zeer klein dat het noodplan door de politiek en door bestuurders zal worden omarmd. De ontwikkelaars zullen er volgens hem ermee moeten leven dat Utrecht – en andere steden- eisen stellen aan hun bouwprojecten, dat ze niet alleen maar voor het grote geld kunnen bouwen.