'Jongeren doen niet mee in sociale huursector'
Jongeren komen in de corporatiewoningen nagenoeg niet aan bod. Het zijn vooral ouderen die profiteren van sociale huurwoningen, constateert Leon Bobbe, directievoorzitter van woonstichting De Key.
Jongeren komen in de corporatiewoningen nagenoeg niet aan bod. Het zijn vooral ouderen die profiteren van sociale huurwoningen, constateert Leon Bobbe, directievoorzitter van woonstichting De Key. Amsterdamse woningcorporaties willen het woonruimteverdelingsysteem opnieuw bekijken.
Een half procent
Dat jongeren moeilijk aan een betaalbare woning komen, is al jaren bekend. Toch schrok Bobbe toen hij de cijfers van zijn eigen corporatie onder de loep naam. Slecht een half procent van de reguliere huurders is jonger dan 25 jaar. De volgende leeftijdsgroep trekt het cijfer maar iets omhoog: De Key verhuurt 4,3 procent van haar sociale woningen aan huurders tot 29 jaar. ‘Terwijl landelijk deze leeftijdsgroep ongeveer drie keer zo groot is. De conclusie is helder. Jongeren moeten het niet hebben van corporaties voor het krijgen van een woning’, schrijft Bobbe in zijn blog.
Gemeenten hebben het niet in beeld
Bobbe veronderstelt dat de situatie bij andere Amsterdamse corporaties vergelijkbaar is, net als in andere gebieden waar flinke woningschaarste is. Gemeenten hebben de cijfers volgens hem niet goed in beeld, omdat meestal niet gemeten wordt wat de leeftijdsopbouw is van het huidige huurdersbestand. Er wordt alleen gekeken naar de leeftijd van woningzoekenden en de leeftijd van mensen die een woning krijgen toegewezen. Bobbe: ‘Dan krijg je heel andere cijfers. Die overigens ook op scheefheid duiden: 27 procent van de woningzoekenden is jonger dan 25 jaar, 14 procent van de woningtoewijzingen vindt in deze leeftijdscategorie plaats.’
Distributiesysteem oneerlijk
De oorzaak van de scheefgroei ligt volgens Bobbe in het Amsterdamse distributiesysteem “dat niet had misstaan in de oude Sovjetunie”. ‘Veel regels, om de schaarste eerlijk te verdelen’, zegt men dan. Het effect van al die regels zie ik nu voor me. Corporatiewoningen vormen het deel van de Amsterdamse woningen waarvan vooral oudere mensen profiteren. Zij zitten daar goed en trekken een lange neus tegen alle jongeren. Lekker puh!’
Studenten kunnen wel terecht
Overigens zijn niet alle jonge mensen de klos, constateert Bobbe. De Key reserveert een vijfde van de woonruimte voor studenten. ‘Daar doen we al decennia ons best voor. Maar de groep jonge mensen die niet studeert, is vele malen groter. Wordt het niet tijd dat we voor jonge mensen die niet studeren ook wat gaan doen?’ Binnenkort gaan de Amsterdamse corporaties samen bekijken in welke mate de woonruimteverdelingsystemen passen bij de moderne tijd, kondigt Bobbe aan.
Het verdelingssysteem is nu gebaseerd op tijd (in de rij staan). Dat is altijd in het nadeel van jongeren. Daarom is het in Amsterdam mogelijk om woningen te reserveren voor bepaalde doelgroepen, zoals jongeren. Daar hebben we zelfs een jongerencontract voor ontwikkeld. Als er weinig woning bij jongeren terecht komen dan komt dat primair voort uit de keus van de corporaties zelf om weinig woningen daarvoor beschikbaar te stellen.
Overigens blijft het een groot probleem dat er een woningnood is voor iedere woningzoekende. Herverdeling van deze schaarste ten gunst van een gaat onvermijdelijke ten koste van de ander. Het zou Leon Bobbe sieren als hij daarin dan ook zijn keus laat blijken.
Ook speelt mee dat het €50 kost om je in te schrijven in Woningnet en zodoende wachttijd op te bouwen. dat kan dan vanaf je 18de, maar dat is ook de leeftijd dat €50 soms te veel is. Deze regel afschaffen voor jongeren op hun 18de zouden wij een verbetering noemen.
Afijn, hij stipt terecht het punt aan van een gebrek aan mogelijkheden voor jongeren. Hij laat echter achterwege te analyseren waar het uit voortkomt (het een Sovjet-systeem noemen is geen analyse) en wat de voor- én nadelen zijn veranderingen van dit huidige verdeling.