‘Eerlijke’ ambtenaar weggepromoveerd in windparkkwestie
Door recht voor zijn raap te zeggen dat inspraakprocedures slechts een rituele dans zijn om vervolgens windmolenplannen er door te drukken heeft een topambtenaar zich buitenspel gezet.
‘De regeling voor de inspraakprocedures zijn bedoeld om projecten tegen de zin van de burgers door te drukken, het is slechts een rituele dans.’ Met woorden van die strekking gaf een hoge ambtenaar opening van zaken aan tegenstanders van een nog te bouwen Gronings windpark. Maar deze topambtenaar, adviseur van minister Kamp, zette zichzelf hiermee wel buitenspel. Door zijn onwelgevallige ‘eerlijkheid’ zou hij van het dossier zijn gehaald.
Geen mededelingen
De ambtenaar blijkt nu niet langer op te treden als projectmanager van Windpark Fryslân, een groot molenpark dat Kamp in het IJsselmeer wil aanleggen,’ schrijft het Dagblad van het Noorden. Een woordvoerder van de minister wil tegen die krant niet zeggen of er een relatie bestaat tussen het vertrek van de ambtenaar en zijn eerdere gewraakte uitspraken. 'Wij doen geen mededelingen over individuele medewerkers.'
Ongelukkig
Kamerlid Eric Smaling van de SP stelde vragen over de kwestie. Kamp gaf in een antwoord aan ongelukkig te zijn met de uitlatingen van de ambtenaar in kwestie. Groningers die tegen de bouw van het windmolenpark zijn, vinden de vermeende strafoverplaatsing onterecht. ‘Nu was er eindelijk een ambtenaar die eerlijk durfde te zeggen hoe het zit, en dan krijgen we dit’, zegt Jan Hendriks van actiegroep Storm Meeden tegen het Dagblad van het Noorden. ‘Dit was een kans voor Kamp om eindelijk eens echt iets aan de situatie te doen. Maar nee hoor, het enige dat hij doet is die ambtenaar wegsturen.’
Tegenstand
Plannen voor windmolenparken vinden op meerdere plekken in het land tegenstand. Burgers, lokaal bestuur en politiek betwijfelen de haalbaarheid en zijn bang voor overlast en horizonvervuiling. Volgens de Monitor Duurzaam Nederland krijgt het maatschappelijk draagvlak voor de overgang naar duurzame energie nog veel te weinig aandacht.
Top-downaanwijzing
In de afgelopen jaren zijn minstens 135 stichtingen en actiecomités opgericht, die zich verzetten tegen de aanleg van specifieke windmolenparken, staat in de Monitor. En dat, terwijl Nederlanders in algemene zin wel voorstander zijn van windenergie. De weerstand is vaak gericht tegen de top-downaanwijzing van windmolengebieden door de rijks-, provinciale of lokale overheid. De argumenten wisselen van ‘lelijk in het landschap’ tot hinder, veiligheidsrisico’s en verwachte waardedaling van de woning.
Draagvlak creëren
Overheden moeten veel meer gebruik maken van de motivatie van energiebewuste bewoners om draagvlak te creëren voor lokale windmolenplannen. Zij kunnen een tegenwicht bieden aan het verzet tegen windparken. De overheid moet dan wel stoppen met het van bovenaf bepalen waar windmolens komen te staan, aldus de conclusie van de Monitor.
Reacties: 4
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Maar de echte fout bij gebrek aan draagvlak bij windpark plannen ligt bijna altijd bij het lokaal bestuur.
Die moeten eisen en regelen in de omgevingsvisie, dat elk windpark plan in stukjes verkocht wordt aan de inwoners.
Het windenergie bedrijfsleven bouwt nu alleen maar windparken voor investeerders, en burgers mogen alleen toekijken hoe investeerders gesubsidieerde winst maken, met de wind in hun landschap.
lokale overheden moeten elk windpark plan laten verkopen aan huishoudens. die kopen een stukje vor eigen gebruik, en krijgen de stroom tegen kosprijs.
De verkoop van stukejs windpark maakt het draagvlak zichtbaar
Het stroomverbruik bepaalt hoeveel windmolens er nodig zijn.
Vergelijk de plan ontwikkeling van windparken eens met die van woonwijken.
Daarbij bepaalt de raad hoeveel koop en huur woningen er komen.
En aannemers bouwen die vervolgens, en verkopen de koopwoningen aan consumenten.
Windparken worden nu door en voor huisjesmelkers gebouwd, die verdienen aan de subsidie.
Als huishoudens zo'n windpark kopen, voor eigen gebruik, is er geen SDE nodig, en hebben ze toch goedkope stroom.
Zo zorgt een gemeente voor draagvlak, laat elk windpark plan vooraf aan de inwoners verkopen.
Daarmee word took duidelijk welke locaties gewenst zijn en welke minder.
De best verkopende locaties worden dan het eerst gebouwd.
Maar huisjesmelkers gaan dat niet vanzelf zo doen, dat moet de gemeente afdwingen.
Ook lokale cooperaties gaan dat niet doen, de spelen liever energiebedrijfje, dus identieke aanpak als de huisjesmelkers.
Pas als de gemeente kaders stelt, verkoop dat windpark aan inwoners, per huishouden voor eigen gebruik, dan kan een lokale cooperatie daar een nuttige rol in spelen.
Kaders stellen om alle consumenten de kans te geven een stukje windpark te kopen.
De koop overweging zorgt automatich voor een realistische afweging over de windmolens, en beschermt burgers en politici tegen de gebruikelijke propaganda leugens van tegenstanders
Top down?
Een omgevingsproject realiseren betekent in gesprek gaan met alle direct betrokkenen, voor- en tegenstanders. De overheid kan plannen niet van bovenaf opleggen of doordrukken. Toch is de werkwijze van het Rijk nog steeds dat zij directief plekken aanwijzen doch zonder voldoende ruggespraak met alle betrokkenen zoals uit de Windmolenpark kwestie blijkt.
Gespreksvaardigheden
Uit dit voorval blijkt dat het belangrijk is om omgevingsmanagers met gespreksvaardigheden het veld in te sturen. Professionals die weten hoe ze moeten omgaan met chaos en onzekerheid in de looptijd van het project. Door een heldere procesregie komen zij in gezamenlijkheid tot een gedragen resultaat.
Het wegsturen van ambtenaren of het oprichten van een Directie Energie en Omgeving draagt niet direct bij aan verkrijgen van gezamenlijk draagvlak: het gaat erom in samenspraak tot een besluit te komen in het veld, niet achter een bureau. Leer dus meer ambtenaren in het vaardig hanteren van weerstand en hoe zij leren tot een gezamenlijk onderbouwd besluit te komen.
Een dialoog voeren is een vaardigheid die je kunt leren – het is urgent om daarmee aan de slag te gaan.